Do telewizji 1983 r.

Ten krótki tekst ma swoją historię…
Trwa stan wojenny. Na zaproszenie Ernesta Brylla w studio telewizyjnym zjawiają się amatorzy wier-szokleci. W trakcie nagrania pojawia się zadanie napisania w ciągu pięciu minut tekstu krytycznego o…. telewizji. Ernest Bryll wybrał mój niżej zamieszczony tekst i zaproponował jego wygłoszenie obec-nemu w studiu Olgierdowi Łukaszewiczowi. Niestety, ale spotkał się ze strategicznie pojętą odmową młodego wtedy artysty. Na prośbę gospodarza audycji, sam przeczytałem ten wierszyk przed kamerami, ale  oczywiście  zniknął  przy  emisji  programu.
Czy mogło być wtedy inaczej?

---

Telewizjo! – pocieszycielko
jesteś autorytetem
wieszczem
samym życiem
jesteś ponad wątpliwość wszelką
naszym najlepszym towarzyszem.

Budzisz nadzieję, chwalisz, informujesz
burzysz krew w żyłach
krzyczysz „baczność”!
miodem płynące czasy anonsujesz
które się już niedługo zaczną.

Jaka ogromna w Tobie siła
całą uwagę naszą skupiasz
chcemy byś zawsze nas kształciła
a Ty... tak często nas ogłupiasz!