piosenka
MYSYROWICZ 

Witoldzie, ach artysto - rysujesz nam przyszłość 
Karykatyzując dzisiejszy nasz stan
Zachęcasz wrogów hordy, szkalując nasze mordy
Tak by uwiarygodnić ich wrogi plan 

No i jak rzadko która, ta twa karykatura 
Drapieżna i bolesna bardzo często, ale…..
Potrafi wiele wskórać i choćby po niej dziura
To dziura ta wypełnia się… morałem

My - syrowicz - jak on rysować umie 
My - syrowicz- cóż jeszcze w tym rozumie 
A-by - jeszcze, niejedną myślą błysnął
Niejednym dziełem sztuki, nam wytrysnął
 
Ale, aby, trysk nie oślepił oczu 
By, po trysku, cudownie się poczuć
My-syrowicz! Najlepiej z nas Ty wiesz
Tryskaj  byśmy my, mogli tryskać też. 

A on nam tryska piórkiem i… inteligencją  
Inteligencja! - temat - a więc, a więc ją 
magluje w rysuneczkach, karykaturach, szkicach
Absurdem, mądrość - czy można tak… wytyczać?

Och Panno, Ty Niebiesko, czy można tak kreską? 
Wytyczyć państw i ludów, i narodów racje?
I w tajemniczą ciszę, farbą czy długopisem
Anarchięwmalowywać, albo demokrację?
 
My - syrowicz - jak on rysować umie 
My - syrowicz- cóż jeszcze w tym rozumie 
Aby - jeszcze, niejedną myślą błysnął
Niejednym dziełem sztuki, nam wytrysnął

Ale, aby, trysk nie oślepił oczu 
By, po trysku, cudownie się poczuć
My-syrowicz! Najlepiej z nas Ty wiesz
Tryskaj  byśmy my, mogli tryskać też. 

Nikt tak jak MYSYROWICZ, fantazji nie wyżłobi 
Tak jak wirtuozżłobi, z Shuberta nut
I weźmie karton, piórko, i krzyknie niebu, chmurkom,
że sztuka, sztuka, sztuka… to jest cud!
 
Nikt tak jak MYSYROWICZ, fantazji nie wyżłobi 
Tak jak wirtuoz żłobi, z Shuberta nut
I weźmie karton, piórko, i krzyknie niebu, chmurkom, 
że sztuka, sztuka, sztuka… to jest cud!

My - syrowicz - jak on rysować umie 
My - syrowicz- cóż jeszcze w tym rozumie
Aby - jeszcze, niejedną myślą błysnął
Niejednym dziełem sztuki, nam wytrysnął

Ale, aby, trysk nie oślepił oczu 
By, po trysku, cudownie się poczuć
My-syrowicz! Najlepiej z nas Ty wiesz
Tryskaj byśmy my, mogli tryskać też.