O rozwiązaniu doraźnym Możemy liczyć na MO 1983 r.
na przykładzie ciężkiej sytuacji mieszkaniowej
klasy robotniczej
Problem znalezienia sobie w PRL-u niezbędnej przestrzeni życiowej – w formie wymarzonego M-2, strycho-poddasza lub jakiegokolwiek tzw. kąta życiowego – jest dziś nie do opisania w sposób racjo-nalny. Dlatego w poniższym tekście kuszę się na wy-jaśnienie tegoż – metodą abstrakcyjno-satyryczną. Zresztą w PRL-u abstrakcja była nam bardzo bliska.
Była raz sobie pralnio-farbiarnia
lecz brakło proszku, farba też marna
nie było balii – skąd teraz balia
zabrakło praczki – skąd teraz praczka
wciąż się rozlegał klientów płacz tam
że kiepsko piorą, że drogo biorą
że pralnia-widmo stała się zmorą
całej dzielnicy – z nami się liczyć
wszakoż wypada – a że lud rządzi, to trudna rada
kontrol więc przyszedł – zrobił protokół
zamkli na kłódkie – no i był spokój.
Pozwólcie jedno pytanie krótkie
skąd oni psiakrew wzięli kłódkę?
kłódki od roku wyglądam wokół
i mimo starań, podróży wielu
to nie znalazłem w PRL-u
lecz ponoć czasy mijają kiepskie
kłódki rzucili... do Pragi Czeskiej
mam zaproszenie – znam tam człowieka
i problem z głowy, po co narzekać.
Kłódka wisiała aż... zardzewiała
i się zaczęła historia cała
stanął otworem, bądź co bądź – lokal
jeden drugiemu szepnął coś w blokach
gdzie jak wiadomo słowa – nadmetraż
nikt tam nie słyszał i chyba nie trza
mówić wam teraz, że ludzie żyją
tak jak pies z kotem i jak nóż z szyją
mają synowe, ciotki, teściowe
a wszystkie tusze mają... zdrowe
/powód jest znany tych tusz zdrowych
ciągła konsumpcja okopowych/
temat subtelny, rzekłbym, ogromnie
lecz jednak muszę tu o nim wspomnieć
jako, że problem objętości ciał
niemałą rolę w tej tragedii grał.
Raz pewien drykier od Świerczewskiego
Zaklął „o! w mordę – już dość mam tego!”
drykuje co dzień, po nadgodzinach
a kiedy wita go rodzina
wszyscy na progu... i dzięki Bogu
bo gdyby nie wiem jak parł do przodu
gdyby nie wyszli oni z M-2
to on by nie wlazł, a prawo ma
metrów trzydzieści i jak się zmieścić?
jak przyjąć gości? jak z żoną pieścić?
te dwa dzieciaki, co je zrobił
zawdzięcza tylko przypadkowi
opróżnił chatę, rodzinę wysłał
teściową nawet, kto by pomyślał
któż by okazję taką spalił
klub osiedlowy otwierali
w ostatnim roku też nie pościł
tu sytuację miał wyjątkową
klub osiedlowy wtedy gościł
Stephanie Harper – „Krokodylową”
zrobił więc drykier synów dwóch
dzięki klubo-kawiarni „Ruch”.
Raz jednak drykier zaklął „o! w mordę!”
i postanowił rzucić tę hordę
bo pomysł wpadł mu do głowy boski
rozluźni M-2, ustąpią troski
i chce na dziko lokal zagarniać
w miejscu, gdzie była pralnio-farbiarnia.
Kiedy już wlazł tam z nocną szafką
to trzeci raz „o! w mordę” zaklął
drykier osłupiał oraz zbladł
lokal niestety był... zaniat!
bo jeden szlifierz z bloku obok
też szczęścia szukał tąże drogą
też minimetraż, rodzina liczna
ot – sytuacja identyczna
był to dla obu straszny szok
puste przez rok – a teraz tłok.
Perswazja słowna, przekonywanie
o swoich racjach – Szanowny Panie
ja byłem pierwszy..., a pan po mnie
raczył tu przyjść – powiada skromnie
szlifierz – a drykier na to grzecznie,
że „owszem ale najbezpieczniej
będzie, gdy pan opuści lokal
i radzę – zrób to pan w podskokach
w przeciwnym razie jakem drykier
przyjdę ze szwagrem – takim bykiem”
jak dotąd był zbyteczny cenzor
tak teraz szlifierz puszcza jęzor...
słowa powtarzać mi nie przystoi
nawyzywali się od... roboli!
tak oto byt, proszę panów i pań
może poróżnić nawet robotniczy stan
„paszoł won chamie, bo jak ci przy...”
drykier szlifierza zachęcał by
ten reagował, ów ripostował
i nastąpiła rzecz wyjątkowa
nie będąc nawet po jednym litrze
szlifierz z drykierem zaczęli bić się
i przyjechała Obywatelska Milicja
protokół, zatrzymanie, eksmisja!
Jest w tej historii dość tragicznej
akcent jednakoż optymistyczny
bo rozluźniło się w mieszkaniach
poprzez absencję obu panów.
Doraźne takie rozwiązanie
oglądać mogą spoza krat
snując na przyszłość nowe plany
w dość luźnych celach przez pięć lat.
Tak więc Panowie oraz Panie
Zapamiętajmy sobie to
chcemy Doraźne Rozwiązanie
możemy liczyć na MO!
